Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

  Τι είναι η εθνική κυριαρχία; Η εθνική κυριαρχία αποτελεί την βάση του εθνικού κράτους, σαν οργανωτικό μοντέλο με σκοπό την εκπλήρωση δημοσίων καθηκόντων. Είναι η πεμπτουσία του ανεξάρτητου Κράτους - Έθνους που δηλώνει την ταυτότητα του στα του οίκου του και στις διεθνείς σχέσεις με άλλα Κράτη.
Από τον ορισμό επίσης πηγάζει η απόλυτη έννοια της εθνικής κυριαρχίας. Η έλλειψη παρέμβασης σε εσωτερικά ζητήματα από τρίτους παράγοντες, οι οποίοι θεωρούνται εξωθεσμικοί με παρεμβατικές εκφάνσεις. Αυτό θα ήταν το σωστό. Η ερώτηση όμως που γεννάται με τον πιο έκδηλο τρόπο είναι η εξής. Εφαρμόζεται στα αλήθεια η εθνική κυριαρχία στα κράτη της Οικουμένης;

  Από την αρχή της ανθρώπινης δημιουργίας σαν οντότητα και την δημιουργία κοινωνικών ομάδων αλλά και φυλετικών, ο άνθρωπος είχε την "περιέργεια" να ανακαλύπτει και να παρεμβαίνει. Είτε σε άλλες ομάδες ανθρώπων, είτε στην φύση (ανεπιτυχώς όσον αφορά την παρεμβατικότητα). Συνεπώς, οι συγκρούσεις μεταξύ ομάδων έγιναν αναπόφευκτο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί ο σκοπός ήταν απλός. Η απόδειξη ανωτερότητας των μεν, στους δε. Η απόδειξη του δυνατότερου και εν δυνάμει κυρίαρχου. Οι συγκρούσεις από αρχαιοτάτων χρόνων είχαν την μορφή πολέμων και συρράξεων κατά κύριο λόγο και την μορφή οικειοθελούς υποταγής κατά δεύτερο. Όσον περνούσαν τα χρόνια βέβαια και με την εξέλιξη των επιστημών και της τεχνολογίας, ο πόλεμος με την βία άρχισε να θεωρείται ως δευτερεύουσα επιλογή και ξεθώριαζε σαν επιλογή σύγκρουσης. Βέβαια παρέμενε η ύστατη επιλογή. Γιατί να υφίσταται πόλεμος με όπλα από την στιγμή που κάποιος μπορούσε να γίνει κυρίαρχος αναίμακτα; Με τον πιο εύκολο τρόπο. Τον οικονομικό πόλεμο. 

  Το 99% των πολέμων, ξεκίνησαν πάντα με πιστευτές (για την μάζα) αφορμές αλλά μία μόνο αιτία. Το χρήμα και τον πλούτο. Η επιβίωση κοινωνιών, κρατών, εθνών ήταν υπεράνω όλων και ο σκοπός έγινε...αυτοσκοπός. Βέβαια, σήμερα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά όσον αφορά τις αφορμές. Ο εξοπλισμός των κρατών γίνεται για την "διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας" από τους εχθρούς, αλλά τα ποσά που δαπανώνται είναι εξωπραγματικά. Εξυπηρετούνται άμεσα οι βιομηχανίες όπλων που κερδοσκοπούν εις βάρος των "ανεξάρτητων κρατών" και ας μην πέσει ούτε μία σφαίρα.Το χρήμα κινείται σαν ποταμός και σπάει δεξιά και αριστερά σε "εσωθεσμικούς παραποτάμους" ώστε να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι. Και αυτή η κατάσταση αποτελεί ένα απλό παρακλάδι του μεγάλου δέντρου που λέγεται οικονομικός πόλεμος.

  Η κύρια ιδέα του οικονομικού πολέμου, είναι ο δανεισμός του "ισχυρού" προς τον "αδύναμο". Με αφορμές αστείες, όπως "οικονομική βοήθεια", "εξυγίανση και εκσυγχρονισμός", "φιλίες αγάπες και λουλούδια μεταξύ χωρών" και πάει λέγοντας. ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΨΕΜΑ. Από την στιγμή που το χρήμα έγινε μέσο πλουτισμού και όχι μέσο συναλλαγής, εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο όπλο των ισχυρών. Έτσι δανείζει ο ισχυρός τον αδύναμο και τον έχει υποχείριο για πάντα. Δύναται να αντιδράσει ο αδύναμος; Μπορεί να επικαλεστεί την εθνική του κυριαρχία για να ευημερήσει ο λαός του και το εθνικό κράτος; Φυσικά και μπορεί θεωρητικά, αλλά ουσιαστικά είναι περίπλοκο και δύσκολο γιατί ο "καλός φίλος" που τον δάνεισε, τον απειλεί όχι με όπλα....αλλά με έλλειψη του αγαθού που λέγεται χρήμα. Με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς την επιβίωση. Έτσι ο αδύναμος, βαδίζει σε καταστροφικά μονοπάτια και είναι έτοιμος να απωλέσει εκτός από την εθνική του κυριαρχία και τον φυσικό πλούτο, με ότι αυτό ορίζεται. Αποστολή εξετελέσθη. Κράτος που δεν έχει μονάδες πρωτογενούς παραγωγής, δεν μπορεί ποτέ να αντισταθεί. Κράτος που δεν παράγει τίποτα, είναι καταδικασμένο να υπακούει σε "υποδείξεις" ψευτοεξυγιαντών και golden boys , υπαλλήλων κερδοφόρων καρτέλ που είναι υπεράνω νόμων. Κράτος που κυβερνάται από ασυνείδητα και μοχθηρά άτομα, υποταγμένα στους Νεοταξίτες Ιππότες,  πέφτει με ένα τριαντάφυλλο. Δεν χρειάζεται ούτε μισή σφαίρα.

  Πίσω από τα κράτη έθνη που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα, κρύβονται συντεχνίες καρτέλ πετρελαίων, πολυεθνικών εταιριών και τραπεζών. Παίζουν σκάκι με πιόνια τα κράτη και αποφασίζουν ποιό κράτος - Έθνος θα θυσιάσουν, για να σώσουν κάποιο άλλο χρησιμότερο, με υπέρτατο σκοπό την διαφύλαξη του ΒΑΣΙΛΙΑ. Αυτοί κυβερνούν τον πλανήτη κατ' ουσίαν, σε καμία περίπτωση οι "εκλεγέντες" πνευματικοί ταγοί του κάθε κράτους. Το χρήμα κυβερνάει όχι οι ιδέες, ο πολιτισμός και ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος έχει καταντήσει ουραγός του χρήματος. 

  Για ποιά εθνική κυριαρχία μιλάμε; Για ποιά ανεξαρτησία; Για ποιά διαφορετικότητα και ποικιλία Εθνών και κοινωνιών; Το χρήμα ως αέναος δυνάστης, έχει μεταλλάξει τον άνθρωπο οδηγώντας τον στον υπέρτατο σκοπό. Την επιβολή του Χάους, χωρίς καμία υπερβολή. Ενός Χάους που δεν θα έχει ΠΟΤΕ την ελπίδα να γεννήσει μια αρμονική τάξη. Ενός Χάους που έχει πάρει τον μανδύα της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".

Συγγραφέας/Αρθρογράφος: Υδρογόνο